جمشید پارسایی

پذيرشگاه پارسايي

در تقويم زرتشتيان كه مدت بيش از سي سال است به يك شكل و تركيب منتشر مي شود. در باره اين مكان نوشته است كه مهربان جمشيد پارسايي اين پذيرشگاه را ساخته و به انجمن زرتشتيان تهران واگذار كرده است و براي آنكه تضمين كافي براي اداره مناسب اين پذيرشگاه وجود داشته باشد ، آيين نامه‌اي را نيز تنظيم كرده و انجمن زرتشتيان تهران را ملزم به رعايت آن نموده است.
اين پذيرشگاه در خيابان نجات آلهي(ويلاي سابق) كمي پايين‌تر از خيابان تخت جمشيد واقع شده است. محل اسكان موقت مهماناني است كه از شهرهاي مختلف براي كار و يا تفريح به تهران مي‌آيند.
هر ساله مراسم مذهبي خاصي در سالگرد درگذشت مهربان پارسايي در حياط اين مسافرخانة كوچك برگزار مي‌شود. مراسم محدود است به اجراي مراسم مذهبي كه توسط موبد اجرا مي شود. به اين آيين «جَشَن خواني» مي‌گويند. بعد از آن يكي از زرتشتيان سخنراني مي كند و بعد هم با انواع ميوه و شربت و چاي و شيريني و بسته‌اي آجيل شبيه آجيل چهارشنبه سوري كه زرتشتيان به آن «لُرك» مي‌گويند از حاضرين پذيرايي مي شود.

اصولاً زرتشتيان عادت دارند كه به مناسبت‌هاي مختلف در محلي خاص دور هم جمع شوند . هر يك از اين گردهمايي ها بهانة خاصي لازم دارد . يكي از اين بهانه ها هم رفتن به مراسم ويژه‌اي همچون سالگرد روانشا مهربان پارسايي است .
سايباني زيبا از شاخه‌هاي درخت انگور، كانال ورودي زيبايي است براي مهماناني كه از در گاراژي از خيابان ويلا قصد اقامتي يك روزه تا هفت روزه را در اين پذيرشگاه دارند.
بايد از حياط بزرگي كه بدون استفاده در بهترين نقطه شهر تهران مانده است عبور كرد تا در انتهاي حياط به بنايي كهنه و فرسوده رسيد. اولين اتاق اين ساختمان اتاق يا بهتر بگوييم خانة سرايدار است.
مهربان يزدان پيرمرد 75 ساله‌اي ست كه با وجود بازنشستگي هنوز هم به كارش در اين پذيرشگاه ادامه مي‌دهد. مي گويد يكي از پسرانش همراه با زن و بچه به كانادا مهاجرت كرده اند و در همان جا مانده اند.
در همكف اين ساختمان آشپزخانه و سرويس هاي بهداشتي اين مجموعه قرار دارد . در دو طبقة بالاتر هم اتاق‌هايي قرار دارند كه براي پذيرايي از مهمانان خود با يك يا دو تختخواب مجهز هستندو ميز و صتدلي كهنه‌اي ساخت دهة 1340 هم مبلمان اين اتاق‌ها محسوب مي‌شود.
در هيچكدام از اجزاي اين ساختمان نشانه‌اي خاص از هنر معماري به چشم نمي خورد .